Llafazanët pa shkak ..

19/11/2010 : Fabul në vargje ..

Në vapën e madhe të shkretëtirës pa fund

Një elefant i madh , u tkurr e u shkund ..

Më tej deveja , si kafshë e urtë ..

Mbllaciste , jargërat shpejt me ngut ..

Të dya kafshë gjigante dhe rezstente

mendonin për të tjerët , pa patur mendje

Dhe kur filluan ta shanin njëri , tjetrin të trembnin

thonë se shkak kishin hallet për e vendin ..

nuk mjaftonte vapa përvëluese, dhe mizat gjithandej

filluan me sharje dhe grindje , kush të gënjejë ..

zihen e grinden , për asnjë hall

vetëm për ego për krif , për shall ..

Elefanti i madh , e i krekosur mbarë

Ajo që mund të bëjë veç , të hajë më shumë barë..

- Ah moj deve , Moj turp nuk të vjen ?

Cicat në kurriz , shoqen kush sta gjen ...

- Uuuuf mor Elefant ,mend kërkon të shesësh ,

Me bibilen në hundë , gjer sa të vdesësh ..

Pra ..kështu kot ziheshi ngjithmon të dy

dhe kafshët që i dëgjonin

i duartrakisnin , i lumturonin i merrnin në sy ...

Por ata vashdonin të " zgjidhnin" hallët e shkretëtirës

edhe sot e kësaj dite , nuk i janë afruar pasqyrës .. ..