I internuari

Skicë. 

Nga Partizan Cene 

Kisha disa orë që udhëtoja , dhe një pushim , ishte bere i domosdoshëm .Ndalova në një vend pushim , që e di prej kohësh , afër Ujit te Ftohtë në Tepelenë .

Megjithëse ishte pranverë , akoma moti ishte i ftohtë dhe laf]gështia , ndjehej që në frzmëmarrjen e parë .! Lokali ishe komod , dhe brenda bënte ngrohtë . U ula në një cep , diku pranë një tavoline , ku rrjedha e Lumit Drino kalonte e qete pra szve të mi !

Nuk kaloi shumë dhe kamarieri një djalë i ri mu afrua dhe porposia nuk vonoi të vinte në tavolinë . 

 Nuk vonoi shumë dhe nj burrë me kapele ,në moshën time , mu afrua  dhe pa " më marrë leje " u ul aty pranë duke më pyetur : 

- Nuk besoj se gaboj , ju jeni Partizani ?

- Po , i thashë , por nuk ju njoh .. 

- Eeee të drejtë ke , kanë kaluar gati 30 vjet që ather , dhe si mund të më mbash mend . Pastaj për çudinë time , ti nuk ke ndryshuar tipare , kurse unë duket se kam ndryshuar shumë .. ! 

- Ju lutem hiqeni pak kapelen .. ! 

 Ai pa instiktivishtë jashtë , me qesëndinë e momentit , dhe  hoqi kapelen , duke rregulluar ato fije  floku që i kishin mbetur akoma në tullën e tij të lëmuar . 

 Menjëherë , vorbulla e mjegullt e viteve të shkuara u largua , shumë më shpejtë si largohet mjegulla mbas daljes së Diellit , dhe thirra  gati me zë të lartë :

- Astrit , heeejjj sa vite u bënë . Po ku je shoiku , na ka marrë malli , kaq kohë pa marrë vesh asgjë , si na ndau jeta kështu për së gjalli ?? . Kjo ishte bresheria e ime e parë e pyetjeve , mbas takimit suprizë me një nga shokët e mi të shkollës së mesme .. 

 Dhe biseda u hap rrjedhshëm , pasi kamarieri solli edhe për Astritin një porosi , dhe u largua , i habitur edhe ai , nga britma e ime , mbas takimit me shokun tim të vjetër .. 

Mbasi treguam gjërat e çastit , për ecurinë e jetëve tona , gjatë gjithë këtzre viteve , Titi , se kështu i flisnim ne në shkollë , psherëtiu dhe ndaloi për një çast tregimin e tij !

Unë e dija që ai vinte ne shkollën tonë , nga një fshat ku kishte të internuar politik , dhe vetë Titi dhe familja e tij ishin nga  ai grup të internuarish në atë fshat . Mirëpo , megjithse i internuar , ai , fale talentit të tij pëer të mësuar , i kishte bindur autoritetet dhe ata e kishin lejuar të vayhdonte nje shkollë të mesme tenike ashtu si ajo e ndertimit , ku sensi politik ishte me pak" luftarak "

Astriti , në shkollë ishte nder nxënësit më të mirë , dhe mesatarja e tij ishte gati sa mesatarja e ime dhe shumë më lartë se mesataret e disa nxënësve të tjere te maturës sonë , që arritën të merrnin shkollën e lartë . Mirëpo për Titin , nuk ishte e thënë që të vayhdonte shkollën e lartë !
Unë , sigurishtë që isha kurioz të dija , se si kishte shkuar jeta e tij mbas mbarimit të shkollës , ndaj e bombardoja me pyetje nga këto !

- Po hë më thuaj , ku shkove mbas shkollës ? 

- Në fshat , kishte nevojë për nderues , dhe unë punova disa vjet si brigadier në brigadën e ndërtimit në fshat .. 

Kjo , më tha ai , futej në " privilegjet " që i kishte dhënë fakti së kishte mbaruar shkollën me reyultate të shkëlqyera ..

.. Po  hë , më vonë , si vajtën punët , po tani si ja bën ?? 

 - Eh , ç të të tthem , vayhdova të jem i internuar në fshat deri në fillim të vitit 1992 , kur me ndihmën e një komshiu tonë , arritëm të  shkonim në  periferi të qztetit të Vlorës . Aty u rregulluam provizorishtë në një shtëpi , që akoma nuk e kemi privatizuar megjithse kaluan 20 vjet !! 

- Ne kemi qënë shikë shkolle , dhe atë  kohë , ndofta edhe vetë nuk  arrtëm ta kuptonim !

Sot gjërat , mendoj unë kanë ndryshuar për mirë , dhe nuk ka dallome politike klasore e kudi unë , si në atë kohë vëlla !!

Nejse , po tashti , me se merresh ? Ku jeton ..?

- Eeee këtu qëndron e keqja , unë vazhdoj të jem i internuar .!

Për momentin , mu duk se bënte shaka , ashtu si dikurë , kur i vinim minj poshtë tavolinës , kujdestarit të konviktit . Por ai dukej serioz , dhe i ngrysur , kur tregonte .. 

- Në qoftëseatherë , isha i internuar politik , kisha të paktën një jetë normale fëmijërie , dhe sidoqoftë , edhe një punë e gjeta , dhe ekonomikishtë , nuk isha keq . Por sa u ndërrua sistemi , puna ime  humbi . Unë kisha prindërit , dhe e pata të pa mundur të emigroj , jo se nuk desha , dhe kjo solli varfëri , të madhe deri në ekstrem . ! 

 -Sigurish , më vjen keq  që nuk ke mundur të bëlsh diçka më shumë për të rregulluar  jetën tënde dhe të fëmijëve të tu , por ajo kohë mos arthtë kurrë ..

Jo jo , nuk e them , por edhe sot , a nuk jam i internuar unë . ? 

- Pse e thua këtë , e ndërpreva menjëherë .. !

Po ja more shoku im , unë jetoj akoma në varfëri , me njëmijë halle , demokracinë e peremtuar nuk na e sollën , dhe mbeta fukara deri atz sa nuk mund të largohem asgjëkundi nga vend banimi im . 

Dikurë , mbaj mend se , na numëronin dhe dilnim nga fshati veç me leje , dhe kurrë kur donim ne të dilnim , nuk na lejonin . Sot gjërat janë edhe më keq . Të dua të shkoj diku , nuk mundem përseëri , sepse nuk kam leke për udhëtim , për hotel e kudi unë , pra prapë i mby llur ne zonën time , ose i internuar me nje gjendje të re , edhe më të keqe , pasi edhe buken dhe jetën më të mirë , nuk e kemi të siguruar ashtu siç na premtuan .. 

 A nuk është ky një internim i dytë për familjen time .. ! 

- Astrit , duhet të ikim , erdhi Goxhua , u dëgjua një zë mbi kokën time , sikur të dëgjoja një rrufe shumë pranë vetes .

 - Erdha ,m u përgjigj Titi , duke me thënë se ishte kunati i tij , që e priste .. 

Po na , nuk të pyeta pse ishe këtu, i thashë .. 

- Isha tek vëllai në burg , tha , dhe më la një letër ku dukej qartë , një numërcelulari . 

Tashti që do të jesh në Vlorë më tha , më merr në tel dhe takohemi e flasim më gjatë .. 

Zëri i tij dukej mjaft dashamirës , duke më kujtuar atë Titin e dikurshëm , që e kisha tashmë pranë , por fjalët e tij më larguan larg , në mndime , duke medituar realitetin e keq që po jetojmë . 

Vallë të jemi kaç të nëmur ne shqiptarët ?? 

 Edhe sot , i biri i botës ndihet i internuar .. ! 

Momenti është aq solemn sa nuk të lë as të gëzosh takimin me mikun tënd të vjetër !!

Partizan Cene 

Nëtor 2015 

*******************