Pensionistët

Fabul satirike në vargje
nga Partizan Cene


Zemra , mushkërria
dhe hallati i një plaku 
Ishin në komision
donin të dilnin
 parakohe
     në pension ..

Komisioni i priti ,
 ashtu si dinë ata
 të vërenjtur , të habitur ,
 si në
 ndonjë hata'

Sekretarja shënonte
 dhe hallati shikonte
 Zemra vajtonte ,
 mushkërria
 gërhonte ..

Kryetari , i këtij komisioni ,
  filloi ti pyesë
se ç' u duhej pensioni ..

Dhe filloi me mushkërrinë ,
, e pyeti dhe e pyeti ,
 sa  u lodh muhabeti ..

- Pa na fol ti
 mushkërri , që gërhet si xurnarë
 e re nuk je
në  pension
 për të dalë ??

- Eh mor kryetar ,
bukur e thua ti
 por kaq vjet që punoj
 kam humbur ndjesi ..

Kaq shumë vjet , hapu e mbyllu
e kudo ndodhur
Pra ,
   jam lodhur ,
ndaj erdha në komision ,
që të dal
 në pension ..

- Pa na sqaro ti
zemra e plakut
  dhe pompuesja e gjakut ?

- Eh  çtë them !
unë e gjora , metem pa shtëpi
 kur trupi mbetet 
   pa mushkërri .. !

Ndaj ju lutem
edhe mua
 t'më nxirrni , n' pension
 dua ..

Dhe i erdhi radha atij
 që emrin ja vumë hallti
kryetari e pyeti për së
gjëri e për së gjati

- Pse nuk ke respekt
për komision ,
që do të të nxjerrë
në pension ?

 Pse nuk ngrihesh
edhe ti
 si këta që pe ,
  të dy ??

- Ah mor kryetar,
se kupton a
i vrarë ?
 
 Po të çohesha
unë mor ti
 nuk doja as pension
e as hajli ...

.....
 Partizan Cene