Fabul ne vargje nga :
Partizan Cene ..
Lartë nga qielli , me shumë ulërimë
kokrra e breshërit vraponte me një frymë ..
rrugës kur binte , një fare te lehte, takoi ..
rrugën , bënë bashkë , deri te rrenja e nje ftoi ..!
Krekosej , kokrra e breshërit , dhe shiste mend :
-E shikon sa e fortë jam , menjëherë bëra vend ..
Dhe fara e lehte , u zverdh akoma më shumë :
- Ke dhe pak kohë te bësh një sy gjumë ..
- C'thua moj farë , si pendë e lehtë ,
shikon tek mua ndonj gjë te zbehtë ??
.. dhe u fry bresheri e u shkund si boksier
me tule dhe muskuj , me vaj te lyer ..!!
- Tani nuk duket akoma se kanë ngricë puhitë
Ja ..sa te dale djelli , do humbesh nga sytë ..
Do ,vazhdosh nënë tokë ,i shkrir me thellë ,
pastaj do te humbësh ,si pluhuri ne erë ..
- Hahaha .. C'na the moj e lehtë si pendë ,
ti, do te kalbesh dhe zhdukesh përherë ...
era do te cojë, ku di unë ne c'derë ...
- Po, i '' forti i sotem '', do më cojë andej e kendej
por ,po zura vend , nje femije do ta lej ..
Do kalbem vërtetë në dhe ,si thua ti .
Por do lë nga mbrapa , një stan dhe hordhi ..
.... Dhe kokra e breshërit , nuk mund te fliste më
se Dielli i bukur kishte dalë shëllë ...
Fara e mencur , nuk arriti ti shtojë ,
kush , pa drejte fryhet ,ashtu do pesojë ... !!
No comments:
Post a Comment